نگارخانه ارامش

عرضم به خدمتتون که دیروز تولدم بود و دوستان ترسیدن بقیه زودتر تولد بگیرن پریشب کیک به دست سوپرایزم کردن..

حقیقتا اصلااا انتظار نداشتم و خب خوشحالی که خیلی وقت بود تجربش نکرده بودم و دوباره دیدم

از اندرحوالات این روزامم باید بگم که از هم خوابگاهیای جدیدم راضیم و دوسشون دارم، همشون هنرمندن و کانون کارافرینی دانشگاه دست خودشونه.. یکم خجالت میکشم از بی هنر بودنم😂😂

دوتا از بچه ها رژیم دارن و ازونجایی که همچنان تو رژیم سخت مادرانم این برام خوبه

و دغدغه این روزامونم شده ناهار‌ چی بخوریم و وقتی خوردیم دغدغه شام مطرح میشه..

روزا دارن میرن و من دارم روزای قشنگو تو ایندمون میبینم=))

+عکس مناسب تر پیدا نکردم به اشتراک بذارم:(

ولی خانوم بوفه ای یجوری منو صدا میزنه انگار زندانیم و شماره روی لباسم اینه

+خانوم صفر هشتصد و هیجدهههه!!!

خب سلام:دی

باورتون میشه من تا همین دیروز فکر میکردم ترم بعد قراره از 23م شروع بشه و برای کل این دوهفته برنامه ریزی کرده بودم و ای دل غافل=))

16م شروع ترم بعده و من هنوز هیچی خوش نگذروندمممم

برای کل این هفتم برنامه ریزی کردم و انشالله وقت سرخاروندنم ندارم-_-

راجب حال این روزامم باید بگم که خداروشکر خداروشکر از وقتی اومدم اینجا حال روحیم به شدت بهتره و غذاهای مامانم که نگم براتون.. البته اگه بذاره بخورممم.. یه ماه دیگه عروسی داریم و میگه لباست نمیره تنت همین الانشم تپل شدی بچه=((

امروز کلی بچه کوچیک دیدم که داشتن برمیگشتن خونه

میدونین الان که رسیدم به این سن و این جایگاه به شدت دلم میخواست جای اونا بودم

همینکه به خونه نزدیک میشدم بوی ناهار مامانم مشاممو پر میکرد..

بعد ناهارم من بودم و یه دنیا بچگی..

قبلا میخواستم از اون فرم صورتی خلاص بشم و فرم راهنمایی و بعدم دبیرستانو بپوشم، دبیرستانم که تو حسرت دانشگاه گذشت..

من کل زندگیمو تو حسرت بزرگ شدن گذروندم و الان با حسرت بچگیم چیکار کنم؟؟!

یعنی فقط وضعیت من همینه؟ بدون شک نه.. هممون انقدری از این دغدغه ها و مشکلات خسته شدیم که فقط اون دنیای بچگیمونو میخواد..

حقیقتا دلم یه‌ زندگی بدون دغدغه میخواد..

حق ما این نیست که توی جوونیمون نتونیم جوونی کنیم..

پ.ن1: به شدت نیاز داشتم غرغر کنم و اگه یکم سنگینی غمامو میذارم تو دلتون معذرت میخوام

پ.ن2: فکر میکردم نسل موتورای دو ترک جلوی مدرسه راهنمایی دخترونه تموم شده😂😂

پ.ن3: یکی از همکلاسیام میگفت «زمانی که کنکوری بودم فکر میکردم بیام دانشگاه حداقل از اون فشار مضخرف کنکور خلاص میشم ولی فشار دانشگاه خیلی سنگین تر از اونه.. وقتی حتی امیدی به درس خوندن و ایندت نداری» و من دیدم چقدر حق میگه..

پ.ن4: فقط یه هفته دیگه مونده که برگردم به اغوش خانواده--___-- دلم ماکارونی مامانم، دریا، و حتی جاده های قشمو میخوادددد

​​​​​​هر شب یلدا بهتون میگفتم تو جمعم ولی سرم تو گوشیه:)

امسال اونجوریه که نه تو جمعم نه حتی میخوام گوشیو نگاه کنم:))

تو خوابگاهمو احتمالا بعد یکم درس زود میخوابم..

شب طولانی و خوبی داشته باشین🍉🌿

+حتی حوصله عوض کردن قالبم نداشتم..

"روحِ برخاسته از من ته این کوچه بایست، 

بیش از این دور شوی از بدنم می‌میرم"

به وقت نیمه شب خوابگاهی=)

وای وایییی به مناسبت روز دانشجو کنار غذامون بهمون پشمک دادن.. راضی به اینهمه خرج کردن نبودیما..

بخدا داشتم بقیه دانشگاهارو نگا میکردم یه پرس غذای کامل با همه سرویس ها(سالاد و نوشابه و..) حالا ما زیاد چیز شکم نیستیما ولی ندین راضی تریم

پ.ن: مشخصه از خواب پاشدم؟؟ دوتا چنگال برداشتم=)))

با یکی از دوستان داشتیم توی کلاس درس میخوندیم و من نگاهم به این بود..

گفت به این میخندی؟!

گفتم بزار ازش عکس بگیرم پست کنم تو وبلاگم، اگه یه روز استاد شدم این پستو لینک کنم رو اون پست بگم بالاخره رفتم تو جا استادی=))

پ.ن1: دیشب بیشترین تایمی بود که توی دوران دانشجویی تونستیم بیرون بمونیم:)) رفتیم سالن دانشگاه و بازیو دیدیم.. البته مثلا دیدیم=))) -اخر پست-

پ.ن2: بخاطر حال روحی نگارنده و عزیزانش.. کامنت پست بستست

+و ذوقی که کشته شد

یادمه بچه که بودم یه چمدون داشتیم گوشه انبار بابام هرچندوقت یه اسباب بازی یا بیشتر کتاب میذاشت توش، تا وقتی میبینمش برعکس کوچیک بودن دنیامون خیلی بزرگ بخندیم..

الان به شدت چند تا چمدون دلخوشی نیاز دارم=)))

امروز اولین کلاسمون تشکیل شد و استادمون کلی راجب اینکه به این جایی که الان هستین فکر کنین به هدفی که دارین و یا ایا هدفی پشت انتخاب این رشته هست؟؟

و خب دو سه تا انصرافی داشتیم امروز:))

از سختی رشته برامون گفت، از دروس اختصاصی و..

خیلی بهش فکر کردم، نمیدونم میدونین یا نه ولی من عشقی که به ادبیات دارم رو به هیچ چیز دیگه ای ندارم ولی خب میتونم فیزیک رو تو مرحله بعد بزارم که اگه بخوام به اینده و هدفم نگاه کنم، همیشه برای ادبیات خوندن وقت هست ولی فیزیک چیزیه که میتونم باهاش اینده شغلی و یا حتی جایگاه خوبی داشته باشم پس با همه سختیش تحملش میکنم:)

یه روز و نصفی از وقتی زندگی خوابگاهی رو شروع کردم میگذره و از افتضاح بودن امکاناتش که نگم براتون ولی خداروشکر خداروشکر با ادمای خوبی هم خونه شدم:)

اولین نفری بودم که برای خوابگاه ثبت نام کردم و اولین واحد و اولین اتاق شد واسه من و هم تونستم دوتا کمد بگیرم هم بهترین تختو انتخاب کنم.. تنها مشکلش اینه کولر درست تو صورتمه ولی خب گرماییم زیاد مشکل بزرگی نیست

بچه های واحدمون از رشته های مختلفن و این یکم سخته که ممکنه بیدارشون کنی و بالاخره باید سر کرد باهاش

اها اینم نگفتم ده نفریم دوتا اتاقه که خداروشکر خداروشکر تو اتاق چهار نفرم و یه بالکنم داره ولی عکس بالارو که میبینین:)))

کامنتارو میبندم ولی بدونین که نگارنده جاش خوبه و از هم خونه ای هاش راضیه:))

از چهار سال پیش منتظر امسال بودم و جام جهانی که تو راهه:))

حقیقتا یکی از دلایلی که دلم نمیخواست بشینم پشت کنکور همین بود.. اصلا دلم نمیخواست از بازیا جا بمونم

تقریبا یه ماه دیگه شروع میشه و میدونم میدونم فوتبال اصلا با اون فاز شاعرانم سازگار نیست ولی من فوتبالو هم از یه دید دیگه نگاه میکنم:)

چقدر باهاش گریه کردم.. حتی یورو 2016 اونجایی که پرتغال و فرانسه باهم بازی میکردن و.. یادمه بخاطر باخت پرتغال و زخمی شدن رونالدو اونشب نتونستم بخوابم:)

امیدوارم هم خوابگاهیام باهام هم عقیده باشن و باهم داد و بیداد کنیم واسه تیممون.. البته که دیدم کسایی که اصلا فوتبال رو دنبال نمیکنن ولی واسه جام جهانی ذوق دارن.. مثل اشک مامانم موقع حذف ایران توی چهار سال پیش.. مامانی که اصلا از فوتبال خوشش نمیومد:_)

میدونم فوتبال برای خیلیاتون بحث جذابی نیست اونم توی این شرایط مملکتمون:)

هوشنگ میگفت که: در چنین شب های بی فریادرس_..._روز خوش در خواب باید دید و بس

حقیقتا اینو اینروزا زیاد با خودم تکرار میکردم با وضع مردم سرزمینم و حال و روز خودم و اطرافیام..

ولی دیروز توی اوج ناامیدی داشتم اعلام نتایج انتخاب رشته رو چک میکردم 

با این فکر که الان واژه «مردود» رو میبینم و با ته مونده انگیزم دوباره مشغول درس خوندن میشم:)

ولی:)))))

-نگارنده حال و روز خوبی داره:))))

اینروزا زیاد به این فکر میکنم که هنوزم انسانیت هست؟؟ هنوزم ادما به حال همدیگه اهمیت میدن؟

چند وقت پیش این کتاب ویکتورهوگو رو میخوندم و دیدم چقدر ادما میتونن سنگدل باشن، چقدر میتونن فقط به فکر خودشون و منافعشون باشن:)

امروز با شنیدن یسری اخبار بدجور دلم به حال خودم و مردم سرزمینم سوخت..

و وقتی بیشتر ناراحت شدم که دیدم همه اینا فردا روزی فراموش میشه و باز به همین درد کشیدن ادامه میدیم:)

این پست رو با حال روحی خوبی نمینویسم و شاید توی یه مکان نامناسب، ولی نیاز داشتم ذهنم رو خالی کنم.

شاید تا الان هیچکاری نکردم ولی از الان.. مبارزه ای نمیکنم ولی موافقتی هم نمیکنم:))

-بماند به یادگار از دقایق اخر 26 شهریور ماه 1401